Sonbahar duyusal havuz ve iç dökme..

Geçen hafta Derin ile yaptığımız bir aktivite Duyusal Havuz ( Sensory Tubs ).

 Tarçınlı Kurabiyem sayesinde öğrendiğim bu aktivite çocukların duyu gelişiminde önemli bir rol oynuyormuş.

Derin ile beraber gittiğimiz parktan beraber topladık, toplarken de çok eğlendi.

Bloguma her zaman güzel şeyler yazmayı, yaptıklarımı paylaşmayı, kötü olan her şeyi sizlerden uzak tutmayı tercih ediyorum. Fakat o kadar zor iki gün geçiriyorum ki .. Aslında sadece geçen hafta Derinle yaptığımız aktiviteyi yazmaktı amacım ama yazıyorum işte...

Sizlere bu postumda bahsettiğim, yaz tatilimize Ayvalıkta beraber geçirdiğimiz, üst katımızda oturan canım komşum,ablam bir buçuk yıldır lösemi hastası idi. Belli aralıklarla hastaneye yatıyor, kemoterapi alıyor ardından da bağışıklık değerleri yükselip, toparlanınca evine geliyordu. Bizde hiçbir şey yokmuş gibi hayatımıza devam ediyor, gelsin çaylar yanında işler, yaşayıp gidiyorduk.

Kızımı karı koca kendi torunları gibi seviyorlar, kızım da kendisine cici diyor.. 

Cici evde olduğu zamanlar Derin'i eve sokmak imkansızdır. Çok çok düşkün cicisine.

Dördüncü kemoterapiyi gördü, trombosit yüklemeye  başlamışlardı ki dün sabah aniden yüksek tansiyon ve ardından beyin kanaması geçirdi. Şu an yoğun bakımda. Doktorları 72 saati bekliyoruz diyorlar, trombosit vermeye devam ediyorlar ama hiç yükselme yok. Eşinin dediğine göre de kendimizi herşeye hazırlamalıymışız. Daha 53 yaşında üstelik oğluda yeni askere gitti. Onu da çağırdılar gel diye..

Derin'in bildiği bütün şarkıları o öğretmişti. Derin evinde o şarkıları söyleyerek dolanıyor. Bahçeye iniyorum, hastaneye gitmeden bir gün evvel diktiği çiçekler.. Kızı perişan, yeğenleri,kardeşleri...

Telefon çalınca, kapı çalınca korkuyorum. 

Her an bekliyoruz çok üzgünüm çok..

Allahtan ümit kesilmez diyorlar.

Hep dua ediyorum siz de edin bizim için..